หนีกรุงไปปรุงใจที่ "ดอยปุยน้อยปุยหลวง

[Pui]

ตลอดเส้นทาง เราจะพบว่า มี ขี้วัว ตลอดเส้นทาง
เจ้าหน้าที่บอกว่า เป็นของชาวบ้านที่ปล่อยให้มากินหญ้า เป็นเดือนๆ หรือเป็นอาทิตย์ นานๆจะแวะมาต้อนเข้าคอกสักที
เราก็อดแปลกใจไม่ได้ว่า แล้ววัวมันไม่เดินหายไปบ้างเหรอ หรือชาวบ้านเขาจำวัวของเขาได้ทุกตัวไหม

[Pui]

บริเวณสันเขา จะมีดอกขาวๆแบบนี้บาน เป็นบริเวณกว้าง ดูๆแล้วก็สวยดีนะ
ถามเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า ดอกอะหรู่มิไหล่
555 เจอพี่เจ้าหน้าที่เล่นมุก 

[Pui]

เราเดินกันมาจากความรู้สึกก็ปีนเขาลงเขาไปหลายลูก ผ่านจุดที่ชันๆๆ มาก็ไม่น้อย    จนมาถึง จุดพักทานข้าว

[Pui]

เราพักกันตรงจุดนี้นานนิดหนึ่ง เพราะเริ่มอ่อนล้าจากการ เดินทางชันมา ข้ามเขามาหลายลูก เมื่อถึงเวลาอันเหมาะเราก็เดินเริ่มไต่สันเขากันต่อ
จากรูป ยอดเขานั้นคือยอดที่เจ้าหน้าที่บอกว่า เป็นยอดที่สูงที่สุก คือสูงประมาณ 1600 เมตรจากระดับน้ำทะเล

[Pui]

กว่าจะถึงยอดนั้น ก็ต้องขึ้นๆ ๆๆๆ

[Pui]

เข้าป่ากันอีกสักหน่อย

[Pui]

และแล้วก็มาถึงจุดสูงสุดของยอดปุยน้อยปุยหลวง คือ 1600 เมตร จากระดับน้ำทะเล

ดีใจดีใจ กระโดสักหน่อย

ด้วยเข้าใจว่าคงถึงที่สำหรับกางเต๊นท์แล้ว แต่ที่ไหนได้ ไม่ใช่   

[Pui]

หลังจาก รู้แล้วว่าต้องเดินต่อ  เราก็ยกกระเป๋าขึ้นหลังเพื่อเดินลง เนื่องจากเราเดินขึ้นมาที่จุดสูงสุด เดินลงๆๆๆ

[Pui]

ลงกันต่อไป

[Pui]

หลังจากลงกันมาเยอะแล้ว ก็เป็นทางราบๆกันบ้าง
เลาะะหน้าผานิดหน่อย ไม่น่ากลัว